شما شنونده صدای من از پادپخش روزها در راه هستید. روزها در راه را که شروع کردم این ایده در سرم بود که هر شماره را به یکی از بزرگان فرهنگ کشور که بر شکل‌گیری بنیان اندیشه‌های من و هم نسلانم موثر بودند، پیشکش کنم. راسیتش نخستین فردی هم که در ذهنم بود آقای دکتر محمدجعفر محجوب بودن، که همین عبارت سلام به دوستان که در دیباچه هر قسمت از زبانم می‌شنوید یادگار درس­گفتارهای ایشان است.

رفته رفته که پیش اومدیم تقدیم نامه‌ها که پایان بخش هر شماره روزها در راه بود فربه‎‌تر شد و شکل و شمائل خودش را شاداب‌تر پیدا کرد و در واکنش‌هایی که از شنوندگانم گرفتم بیشتر مورد توجه قرار گرفت و این درخواست خرد خرد قوت گرفت که این ها را جداجدا هم منتشر کنیم.

حالیا شما صدای مرا به این مقصود می‌شنوید. اکنون تقدیم نامه شماره پنج که در تاریخ 25 دی ۱۳۹۹ منتشر شده  پیشکش به آقای محمدعلی موحد

این شماره رو به وجود با برکت و توفیق یافته استاد محمدعلی موحد پیشکش می‌کنم.به خاطر دارم پس از جلسه‌ای در راه لواسان که سوی منزل ایشان می‌رفتیم از روی پل رودخانه‌ای که به پشت سد لتیان میریزه گذشتیم.کارگران مشغول کندن و ساختن سدواره اونجا بودن. فرمودن از فلان سال که ساکن اینجا شدیم همیشه وضع همینه. میدونی چرا؟ گفتم یه خواستن داریم و دونستن داریم و تونستن. یحتمل کمیت یکی از اینا لنگ میزنه. با همون لحن شیرینشون شمرده شمرده فرمودن : نه بابا جون، هیچکدوم اینا نیست. اینا توفیق انجام کار ندارن.

به حیات شریف و پربار ایشون که نگاه می‌کنیم می‌بینیم که چقدر توفیق کار داشتن.

کتاب‌های تصحیح فرمودن  چون : مقالات شمس تبریزی ، مثنوی معنوی مولوی، فصوص الحکم ابن عربی، رحله‌ابن بطوطه، سلوک‌الملوک روزبهان خُنجی، ابتدانامه سلطان وَلد، قصه قصه‌ها اثر فریدون ابن احمد سپهسالار.

کتاب‌هایی نوشتن مثل خواب آشفته‌ی نفت، در کشاکش دین و دولت،  نفت ما و مسائل حقوقی آن،  مختصر حقوق مدنی، در هوای حق و عدالت و کتاب‌هایی ترجمه کردن مثل: مالیات سرانه و تأثیر آن در گرایش به اسلام، چهار مقاله درباره‌ی آزادی،خَزَران. آرزو می‌کنم به شمار تک تک کلمات این کتاب‌ها عمرشان به سلامت و عافیت، دراز باشه.

همین جا تا سخن به پایان نرسیده باید توضیح بدهم که تقدیم‌نامه‌ی روزها در راه  بر پایه نوشته‌ها و مصاحبه‌ها و تک‌نگاری‌هایی که از استادان یا در ستایش استادان نوشته شده و یا حاصل موانست خودم با  برخی از آن با بزرگواران یا فرزندگان‌شان بوده. همین‌طور یادداشت‌های روانشاد ایرج افشار در کتاب نادره کاران، یا نوشته‌های دوستم میلاد عظیمی در کانال تلگرامی نور سیاه و مواردی از این دست.

برای هر نمره معمولا ابتدا آن چه از اون فرد در ذهن دارم رو می‌نویسم بعد گشتی لابه‌لای اوراق می‌زنم و مطالبی جمع می‌کنم و با جابجا کردن و پس و پیش کردن مطالب گردآمده صورت مطلوب روزها در راه را از دل آن برمی‌سازم.

خوشحالم که دوستانی مثل شما همراهم هستید.