به فاصله‌ی بین سال‌های چهل‌وپنج تا پنجاه‌وپنج میگن دهه‌ی جشن‌های پهلوی. جشن بیست‌وپنجمین سال سلطنت محمدرضاشاه تو سال چهل و پنج، تاجگذاری آریامهر و شهبانو و ولیعهد تو چهل‌وشش،دو تا جشن‌، یکی هنر شیراز و یکی دیگه جشن دوهزاروپونصدمین سال شروع شاهنشاهی ایران تو سال پنجاه، سال بعدشم سالگرد جشن‌های دوهزاروپانصد ساله و یه سلسله جشن‌ برای پنجاهمین سالگرد تاسیس سلسله پهلوی تو سال پنجاه‌وچهار و جشن هنر توس تو سال پنجاه‌وپنج، مهم‌ترین مواردش بودن. جشن‌های دوهزاروپانصد ساله از همه‌شون معروف‌تر بود. شاه می‌خواست فرهنگ‌سازی کنه و برای این کار، فقط وعده دادن درباره آینده کافی نبود. باید به ریشه‌هایی تو گذشته هم اشاره می‌شد. شاه تو پیام نوروز سال پنجاه، اسم اون سال رو گذاشت سال کوروش و گفت که قراره همچنین جشن بزرگی تو کشور برگزار بشه.