روزها در راه ـ تقدیم نامه ـ هوشنگ مرادی کرمانی

سلام به دوستان

شما شنونده صدای من از پادپخش روزها در راه هستید. روزها در راه را که شروع کردم این ایده در سرم بود که هر شماره را به یکی از بزرگان فرهنگ کشور که بر شکل‌گیری بنیان اندیشه‌های من و هم نسلانم موثر بودند، پیشکش کنم. راسیتش نخستین فردی هم که در ذهنم بود آقای دکتر محمدجعفر محجوب بودن، که همین عبارت سلام به دوستان که در دیباچه هر قسمت از زبانم می‌شنوید یادگار درس­گفتارهای ایشان است.

رفته رفته که پیش اومدیم تقدیم نامه‌ها که پایان بخش هر شماره روزها در راه بود فربه‎‌تر شد و شکل و شمائل خودش را شاداب‌تر پیدا کرد و در واکنش‌هایی که از شنوندگانم گرفتم بیشتر مورد توجه قرار گرفت و این درخواست خرد خرد قوت گرفت که این ها را جداجدا هم منتشر کنیم.

حالیا شما صدای مرا به این مقصود می‌شنوید. اکنون تقدیم نامه شماره بیست و پنجم که در تاریخ ۱۸ شهریور ۱۴۰۰  منتشر شده  پیشکش به  آقای هوشنگ مرادی کرمانی

این شماره رو به داستان نویسی که هرگز غریبه نبود و ما بچه ها رو هم در داستان هاش غریبه نمی دونست در قصه هاش خمره و چکمه و پلوخورش و ته خیار و مربای شیرین پیدا می شد یعنی آقای هوشنگ مرادی کرمانی پیشکش می کنم مرادی کرمانی به همین سادگی که نام کتاب هاش رو آوردم بدون ادا و فضل فروشی سال ها قصه نوشته و عمیقن به احساسات و عواطف ساده و در عین حال پیچیده ی بچه ها نزدیک شده و تلاش کرده خودِ خودش باشه با این که به پیرسالی رسیده هم چنان همان هوشویِ تنهاست که پیش آق بابا و ننه بابا در قصه ها و موقعیت های گوناگون روزگار می گذرونه  چه پیتزا خور باشه چه پای خمره شکسته تلاش کنه مشکلی رو که در مدرسه شون به وجود آمده حل کنه

یکی از نقاط قوت قصه های مرادی کرمانی اینه که رویدادهای ساده زندگی بچه ها را خوب توصیف می کنه و خیلی بهتر ضربه های عاطفی که بهشون وارد میشه رو شرح می کنه و همراه با طنز ملایمی که داره به اونا می فهمونه که فقر و زندگی یکنواخت رو با راه حل های خلاقانه و شیطنت های کودکانه شون کنار بزنن و راه خودشون رو پیدا کنند

همین جا تا سخن به پایان نرسیده باید توضیح بدهم که تقدیم‌نامه‌ی روزها در راه  بر پایه نوشته‌ها و مصاحبه‌ها و تک‌نگاری‌هایی که از استادان یا در ستایش استادان نوشته شده و یا حاصل موانست خودم با  برخی از آن با بزرگواران یا فرزندگان‌شان بوده. همین‌طور یادداشت‌های روانشاد ایرج افشار در کتاب نادره کاران، یا نوشته‌های دوستم میلاد عظیمی در کانال تلگرامی نور سیاه و مواردی از این دست.

برای هر نمره معمولا ابتدا آن چه از اون فرد در ذهن دارم رو می‌نویسم بعد گشتی لابه‌لای اوراق می‌زنم و مطالبی جمع می‌کنم و با جابجا کردن و پس و پیش کردن مطالب گردآمده صورت مطلوب روزها در راه را از دل آن برمی‌سازم.

خوشحالم که دوستانی مثل شما همراهم هستید