روزها در راه ـ تقدیم نامه ـ ساسان فاطمی

سلام به دوستان

شما شنونده صدای من از پادپخش روزها در راه هستید. روزها در راه را که شروع کردم این ایده در سرم بود که هر شماره را به یکی از بزرگان فرهنگ کشور که بر شکل‌گیری بنیان اندیشه‌های من و هم نسلانم موثر بودند، پیشکش کنم. راسیتش نخستین فردی هم که در ذهنم بود آقای دکتر محمدجعفر محجوب بودن، که همین عبارت سلام به دوستان که در دیباچه هر قسمت از زبانم می‌شنوید یادگار درس­گفتارهای ایشان است.

رفته رفته که پیش اومدیم تقدیم نامه‌ها که پایان بخش هر شماره روزها در راه بود فربه‎‌تر شد و شکل و شمائل خودش را شاداب‌تر پیدا کرد و در واکنش‌هایی که از شنوندگانم گرفتم بیشتر مورد توجه قرار گرفت و این درخواست خرد خرد قوت گرفت که این ها را جداجدا هم منتشر کنیم.

حالیا شما صدای مرا به این مقصود می‌شنوید. اکنون تقدیم نامه شماره بیست وسه که در تاریخ ۲۱مرداد ۱۴۰۰  منتشر شده  پیشکش به  آقای ساسان فاطمی

 

شوقمندانه قصد دارم این شماره را به پژوهشگر نظریه پرداز و استاد گروه موسیقی دانشگاه تهران آقای دکتر ساسان فاطمی پیشکش کنم. او اتنوموزیکولوگ یا قوم موسیقی شناسی است که شاید بشود دامنه ی مطالعات و پژوهش هایش را در دو طبقه دسته بندی کرد. طبعن طبقه نخست به تخصص دانشگاهی او قوم موسیقی شناسی اختصاص داره که علم شناخت موسیقی ها ست او در حوزه موسیقی نواحی سروقت موسیقی مازندران رفته که رساله ی کارشناسی اوست و سه دستاورد مهم دیگرش پیدایش موسیقی مردم پسند در ایران، جشن  و موسیقی در فرهنگ های شهری که در دو بخش به جشن های سنتی شهری در ایران و فرهنگ های ایرانی برون مرزی پرداخته و سومین اثرش فرهیختگی در محیط مردمی که بررسی و واکاوی غزل خوانی تهرانی و بسترهای فرهنگی اجتماعی او هست طبقه ی دوم اما بیست سال پژوهش و نگارش مقالات و ترجمه های او در فصلنامه ماهور در حوزه موسیقی ایرانی عربی ترکی و ظرفیت های اون هست که ما در شماره شش که به آقای موسوی ماهور تقدیم کردیم بهش اشاره داشتیم و می تونید برگردید و بشنویدش. آخرین اثر جناب فاطمی ما و موسیقی و بعضی چیزهای دیگره که جستاری‌ست با رگه‌هایی از طنز درباره ی موسیقی و هنر و سینما و جهان روشنفکری و غیره... آقای فاطمی معتقدند که ما در آهنگسازی دوره قاجار فرم معینی نداشته‌ایم اما در دوره صفویه و پیش از اون در موسیقی مان فرم‌های قابل تعریف و معین داشته‌ایم که تمام ساز و کارها و بایسته هاش در رسالات به جا مونده موجوده و اگر کمی سر برکشیم و حوصله و همت کنیم می تونیم از اون ظرفیت عظیم استفاده کنیم کمااین که در موسیقی سرزمین های هم جوار از بخارا تا باکو و منطقه فرهنگی بزرگ ایرانی عربی ترکی به وضوح ردپای این نوع موسیقی قابل ردیابی و شناسایی هست که می تونه کمک های فراوانی برای شناخت بهترش بکنه. آلبوم موسیقی سرخانه برونداد پژوهش های  آقای فاطمی در این زمینه بود که راهی نو پیش پای اهالی  موسیقی بگذاره و بهشون پیشنهاد کنه این مسیر می تونه اون ها و موسیقی ایرانی رو به افق های بدیع و پر منظره ای ببره که انگار حیات تازه ای تجربه بشه برای خود من که یه مخاطب آماتور موسیقی ایرانی هستم آقای ساسان فاطمی مثال روشنی از تجدد بومی در زمینه موسیقی است که امیدوارم هم چنان شاداب و پر امید پیش روی کنند و جامعه موسیقایی کشور از حضورشون متمتع و بهره مند باشه آرزو میکنم اگر استاد صدای منو جایی می شنوند این صدا در ضمیر نازنین شان طنین انداز بشه که تن تون سلامت و دل تون خوش ... حیف باشد دل دانا که مشوش باشد

همین جا تا سخن به پایان نرسیده باید توضیح بدهم که تقدیم‌نامه‌ی روزها در راه  بر پایه نوشته‌ها و مصاحبه‌ها و تک‌نگاری‌هایی که از استادان یا در ستایش استادان نوشته شده و یا حاصل موانست خودم با  برخی از آن با بزرگواران یا فرزندگان‌شان بوده. همین‌طور یادداشت‌های روانشاد ایرج افشار در کتاب نادره کاران، یا نوشته‌های دوستم میلاد عظیمی در کانال تلگرامی نور سیاه و مواردی از این دست.

برای هر نمره معمولا ابتدا آن چه از اون فرد در ذهن دارم رو می‌نویسم بعد گشتی لابه‌لای اوراق می‌زنم و مطالبی جمع می‌کنم و با جابجا کردن و پس و پیش کردن مطالب گردآمده صورت مطلوب روزها در راه را از دل آن برمی‌سازم.

خوشحالم که دوستانی مثل شما همراهم هستید