شما شنونده صدای من از پادپخش روزها در راه هستید. روزها در راه را که شروع کردم این ایده در سرم بود که هر شماره را به یکی از بزرگان فرهنگ کشور که بر شکل‌گیری بنیان اندیشه‌های من و هم نسلانم موثر بودند، پیشکش کنم. راسیتش نخستین فردی هم که در ذهنم بود آقای دکتر محمدجعفر محجوب بودن، که همین عبارت سلام به دوستان که در دیباچه هر قسمت از زبانم می‌شنوید یادگار درس­گفتارهای ایشان است.

رفته رفته که پیش اومدیم تقدیم نامه‌ها که پایان بخش هر شماره روزها در راه بود فربه‎‌تر شد و شکل و شمائل خودش را شاداب‌تر پیدا کرد و در واکنش‌هایی که از شنوندگانم گرفتم بیشتر مورد توجه قرار گرفت و این درخواست خرد خرد قوت گرفت که این ها را جداجدا هم منتشر کنیم.

حالیا شما صدای مرا به این مقصود می‌شنوید. اکنون تقدیم نامه شماره شش که در تاریخ 1 بهمن ۱۳۹۹ منتشر شده  پیشکش به آقای سید محمد موسوی

این شماره را به تلاش‎های میهن دوستانه آقای سید محمد موسوی مدیر موسسه فرهنگی هنری ماهور پیشکش می‌کنم. آقای موسوی چنان در تلاش و تکاپوهایش برای موسیقی این سرزمین غرق شده که حتا بر نامش هم اثر گذاشته و همه جا ایشان رو به موسوی ماهور می شناسند. همین جوری که پیش خودم فکر می‌کردم به نظرم آمد اهمیت دستاوردهای سی ساله آقای موسوی و همکاران شون در ماهور رو این طوری دسته بندی کنم:

1. گردآوری و تدوین روایت‌های رنگارنگ از ردیف موسیقی دستگاهی تا آن جا که هر کس بخواد در این زمینه آموزش ببینه ناگزیر است به کتاب‌ها و سی‌دی‌های ماهور روگردان بشه چیزی که شاید تا بیست سال پیش در دسترس همگان نبود و برای یادگیریش خیلی به زحمت می افتادند.
2. جمع آوری و انتشار موسیقی نواحی که اگر کمی دیرتر دست جنبانده بودند، بسیاریش برای همیشه فراموش می‌شد و از دست می رفت در کنارش تهیه مُتونی روشمند که در دفترچه سی‌دی‌ها هست که آگاهان این حوزه به روشنی برای شنونده ناآشنا شرح دادند تا با این مضمامین خوب آشنا بشوند.
3. سومین مسئله سرمایه‌گذاری روی موسیقی قدیم ایران است که از دهه­ی هشتاد به بعد از دل مجموعه مقالات آقای دکتر ساسان فاطمی در فصلنامه ماهور بیرون آمد و حاصلش آلبوم‌هایی مثل سرخانه که آهنگسازی بر اساس منطق موسیقی قدیم ایران بود. یا عَجَملَر یا در گیسوی او پیچید یا نیشابور و خجسته و از گلستان عَجم.
4. آخرین نکته ای که به ذهنم رسید بیست و چند سال به صورت مداوم فصلنامه تخصصی ماهور را منتشر کردن است. هر شماره مطالب بسیار ارزشمندی فراروی مخاطب خاص آموزش پذیر قرار داده و طی این سال‌ها تبدیل به یک جریان موفق آموزشی در کشور شده.

میشه گفت بسیاری از نغمه‌هایی که طی این سال‌ها هر کدام ما از موسیقی سرزمین‌مان شنیدیم از دستاوردهای موسسه ماهور بوده که آقای موسوی و همراهان‌شون به گوش ما رساندند و من به شخصه خودم رو خیلی وامدار همت و پایمردی ایشان می‌دانم آقای موسوی عزیز آرزو می‌کنم روزهای بهتر و بهتر ایران رو ببینید!

همین جا تا سخن به پایان نرسیده باید توضیح بدهم که تقدیم‌نامه‌ی روزها در راه  بر پایه نوشته‌ها و مصاحبه‌ها و تک‌نگاری‌هایی که از استادان یا در ستایش استادان نوشته شده و یا حاصل موانست خودم با  برخی از آن با بزرگواران یا فرزندگان‌شان بوده. همین‌طور یادداشت‌های روانشاد ایرج افشار در کتاب نادره کاران، یا نوشته‌های دوستم میلاد عظیمی در کانال تلگرامی نور سیاه و مواردی از این دست.

برای هر نمره معمولا ابتدا آن چه از اون فرد در ذهن دارم رو می‌نویسم بعد گشتی لابه‌لای اوراق می‌زنم و مطالبی جمع می‌کنم و با جابجا کردن و پس و پیش کردن مطالب گردآمده صورت مطلوب روزها در راه را از دل آن برمی‌سازم.

خوشحالم که دوستانی مثل شما همراهم هستید.