شما شنونده صدای من از پادپخش روزها در راه هستید. روزها در راه را که شروع کردم این ایده در سرم بود که هر شماره را به یکی از بزرگان فرهنگ کشور که بر شکل‌گیری بنیان اندیشه‌های من و هم نسلانم موثر بودند، پیشکش کنم. راسیتش نخستین فردی هم که در ذهنم بود آقای دکتر محمدجعفر محجوب بودن، که همین عبارت سلام به دوستان که در دیباچه هر قسمت از زبانم می‌شنوید یادگار درس­گفتارهای ایشان است.

رفته رفته که پیش اومدیم تقدیم نامه‌ها که پایان بخش هر شماره روزها در راه بود فربه‎‌تر شد و شکل و شمائل خودش را شاداب‌تر پیدا کرد و در واکنش‌هایی که از شنوندگانم گرفتم بیشتر مورد توجه قرار گرفت و این درخواست خرد خرد قوت گرفت که این ها را جداجدا هم منتشر کنیم.

حالیا شما صدای مرا به این مقصود می‌شنوید. اکنون تقدیم نامه شماره سه که در تاریخ 11 دی ۱۳۹۹ منتشر شده  پیشکش به آقای داریوش شایگان

این شماره رو به آفاق تفکر معنوی داریوش شایگان در اسلام ایرانی تقدیم می‌کنم که بهمون گوشزد کرد غرب‌زدگیِ شرقی‌مابانه، تاریک اندیشی جدید است.در «آسیا در برابر غرب» گفت نه فقط تفکر غربی رو می‌بایست در متن و بستر اون فرهنگ بشناسیم، بلکه مضامین خاطره قومی خودمون رو هم باید از نو بشناسیم.

در تلاش‌ها و کتاب‌‌های بعدیش کوشید به ما بگه نباید دچار توهم دوگانه بشیم.توهم دوگانه رو اینطور تعریف می‌ کرد که به شدت غربی شدن با مقادیر متنابهی از خود بیگانگی روزافزون. اما غربی شدن نه به معنای  آگاهی به اندیشه غربی بلکه به عکس. نگره‌ای منفعل و نوعی حیرت‌زدگی کور داشتن در برابر غرب.

از اون ور می‌گفت چپ‌زده بودن مثل غرب‌زده بودن هست. از اون ایدئولوژی افسونگری که ازش به شیطان سازی از بوژوآ و خداسازی از پرتوریا تعبیر می‌کرد هم گریزان بود. همیشه نقدش به «زدگی» ما ایرانیا بود. شاید بشه گفت تلاش می‌کرد ظاهری شرقی در غربت غربی جهان باشه.زیر آسمان‌های جهان به رصد بایسته و کارش جست‌و جو در جهان‌های گمشده باشه.

روزهای آخر سال 96 یکباره خاموش شد.2 فروردین 97 برای همیشه به آمیزش افق‌ها رفت.

همین جا تا سخن به پایان نرسیده باید توضیح بدهم که تقدیم‌نامه‌ی روزها در راه  بر پایه نوشته‌ها و مصاحبه‌ها و تک‌نگاری‌هایی که از استادان یا در ستایش استادان نوشته شده و یا حاصل موانست خودم با  برخی از آن با بزرگواران یا فرزندگان‌شان بوده. همین‌طور یادداشت‌های روانشاد ایرج افشار در کتاب نادره کاران، یا نوشته‌های دوستم میلاد عظیمی در کانال تلگرامی نور سیاه و مواردی از این دست.

برای هر نمره معمولا ابتدا آن چه از اون فرد در ذهن دارم رو می‌نویسم بعد گشتی لابه‌لای اوراق می‌زنم و مطالبی جمع می‌کنم و با جابجا کردن و پس و پیش کردن مطالب گردآمده صورت مطلوب روزها در راه را از دل آن برمی‌سازم.

خوشحالم که دوستانی مثل شما همراهم هستید.