شما شنونده صدای من از پادپخش روزها در راه هستید. روزها در راه را که شروع کردم این ایده در سرم بود که هر شماره را به یکی از بزرگان فرهنگ کشور که بر شکل‌گیری بنیان اندیشه‌های من و هم نسلانم موثر بودند، پیشکش کنم. راسیتش نخستین فردی هم که در ذهنم بود آقای دکتر محمدجعفر محجوب بودن، که همین عبارت سلام به دوستان که در دیباچه هر قسمت از زبانم می‌شنوید یادگار درس­گفتارهای ایشان است. رفته رفته که پیش اومدیم تقدیم نامه‌ها که پایان بخش هر شماره روزها در راه بود فربه‎‌تر شد و شکل و شمائل خودش را شاداب‌تر پیدا کرد و در واکنش‌هایی که از شنوندگانم گرفتم بیشتر مورد توجه قرار گرفت و این درخواست خرد خرد قوت گرفت که این ها را جداجدا هم منتشر کنیم. حالیا شما صدای مرا به این مقصود می‌شنوید. اکنون تقدیم نامه شماره دو که در تاریخ 4 دی ۱۳۹۹ منتشر شده  پیشکش به آقای علیرضاحیدری   این شماره رو به تلاش‌های درخشان علیرضا حیدری در عرصه نشر پیشکش می‌کنم. کتاب‌های ارزشمندی که با نشان درخت دانش مشهور خوارزمی در نهایت پاکیزگی با حروف‌چینی درست و صحافی به قاعده طی پنجاه سال به دست تشنگان کتاب رسیده.حیدری با ابتکارات و پشتکارش در انتشارات دانشگاه صنعتی آریامهر  و خوارزمی تونست تراز نشر رو تا جایی بالا ببره که خوارزمی به معنای دقیق کلمه تبدیل به یک برند بشه.سیاست‌گذاری کارآگاه بود و در حوزه‌های مختلف فکری  و فرهنگی سفارش می‌داد ، مجموعه‌سازی می‌کرد. در ترجمه و تالیف و تصحیح چنان باوسواس همراه می‌شد که گاهی کارش با اهلِ فرهنگ هم به کدورت می‌کشید. حیدری رنگ و کاغذ و چاپ رو خوب می‌شناخت و  در صحافی هم خبره بود. خودش یک جایی گفته بود که تمام زحمت ما برای این است که وقتی کتاب به دست خواننده می‌رسه تمیز باشه. خوب ورق بخوره. صفحاتش بالا و پایین نباشه. قشنگ باز بشه. خوب دوخته شده باشه.رو خودش سوار باشه و مواردی از این دست. یعنی اگه شما جلد کتاب رو بکنی کتاب سرجاش میمونه و رو جلد سوار نیست.برای همینه که حتی کتاب‌های بسیار کهنه خوارزمی هم هنوز اوراق نشده. حالا هر کدوم از اون کتاب‌ها در زمره کلاسیک‌های عرصه نشر و فرهنگ به شمار میرن که داشتن اونها برای هر ناشری سرمایه گران‌بهاییه. کار داشتن از بزرگانی چون خانلری، مجتبی مینویی، بدیع‌الزمان فروزان‌فر، غلامحسین یوسفی، محمدجعفر محجوب، فریدون آدمیت، عزت‌الله فولادوند، محمدعلی موحد، سیدحسین نصر، نجف دریابندری و محمدحسن لطفی. انتشارات خوارزمی سوگ سیاووش و در کوی دوست و همین‌طور ترجمه افسانه‌های تبای  رو از شاهرخ مسکوب به بازار عرضه کرده.   همین جا تا سخن به پایان نرسیده باید توضیح بدهم که تقدیم‌نامه‌ی روزها در راه  بر پایه نوشته‌ها و مصاحبه‌ها و تک‌نگاری‌هایی که از استادان یا در ستایش استادان نوشته شده و یا حاصل موانست خودم با  برخی از آن با بزرگواران یا فرزندگان‌شان بوده. همین‌طور یادداشت‌های روانشاد ایرج افشار در کتاب نادره کاران، یا نوشته‌های دوستم میلاد عظیمی در کانال تلگرامی نور سیاه و مواردی از این دست. برای هر نمره معمولا ابتدا آن چه از اون فرد در ذهن دارم رو می‌نویسم بعد گشتی لابه‌لای اوراق می‌زنم و مطالبی جمع می‌کنم و با جابجا کردن و پس و پیش کردن مطالب گردآمده صورت مطلوب روزها در راه را از دل آن برمی‌سازم.   خوشحالم که دوستانی مثل شما همراهم هستید.